ANGKATAN Belia Islam Malaysia (Abim) merujuk kepada sepuluh tuntutan
Persatuan Jawatankuasa Sekolah Cina Bersatu Malaysia (Dong Zong) dan
beberapa pertubuhan lain berkaitan pendidikan yang dilaporkan bakal
diserahkan kepada B Perdana Menteri hujung bulan ini.
Menilai setiap tuntutan yang dikemukakan ini, ia seakan-akan menzahirkan keinginan pihak berkenaan untuk mengasingkan kelompok tertentu dari aliran pendidikan kebangsaan yang turut mengetepikan peranan serta fungsi Bahasa Kebangsaan di samping tidak masuk akal.
Ini disenaraikan di antara tuntutan yang dinyatakan yang antara lain turut berbunyi, ”membuat reformasi silibus latihan guru bagi memastikan lebih ramai guru boleh berbahasa Mandarin yang diperlukan di sekolah-sekolah Cina.”
Dalam hal, Abim ingin menimbulkan persoalan, mengapa tidak dibuat reformasi silibus latihan guru bagi memastikan lebih ramai pelajar SJKC boleh berbahasa Melayu?
Menurut kajian yang dibuat oleh Prof. Dr. Nor Hashimah Jalaluddin dalam Seminar Sehari Persatuan Linguistik Malaysia (PLM) sebelum ini, 44.8 peratus remaja Cina tidak suka belajar bahasa Melayu.
Selain itu, kajian tersebut juga mendapati bahawa 72.1 peratus remaja Cina merasakan bahasa Melayu tidak penting, diikuti oleh Kadazan (40 peratus) dan India (37 peratus).
Dari kajian ini, ia jelas menunjukkan betapa perlunya satu silibus baru yang bersesuaian dirangka memandangkan nilai dan kedudukan bahasa kebangsaan sebagai bahasa perpaduan dan tertinggi dalam negara masih gagal dihayati dan difahami para pelajar.
Abim juga melihat beberapa tuntutan lain termasuk untuk menyokong penubuhan Sekolah Cina Persendirian dikhuatiri akan memisahkan para pelajar dari aliran kebangsaan seandainya ia ditubuhkan di peringkat sekolah menengah yang menyebabkan perpaduan rakyat gagal dicapai.
Ini termasuk tuntutan untuk mendokong serta memperkasakan beberapa institut pengajian tinggi yang dilihat meletakkan negara luar sebagai rujukan dasar dan aliran.
Dalam perkembangan berkaitan, Abim turut merasakan sudah tiba masanya untuk kita memasukkan elemen kedaulatan Bahasa Kebangsaan sebagai salah satu prinsip dalam Rukun Negara untuk memupuk kesedaran dan kefahaman masyarakat bahawa kedudukan Bahasa Melayu sebagai bahasa utama dalam negara.
Justeru, setiap tuntutan yang ingin dikemukakan oleh mana-mana pihak terutama sekali yang menyentuh fundamental asas sistem pendidikan sesebuah negara, harus meletakkan objektif untuk mempererat perpaduan kaum serta membina sebuah masyarakat yang memahami dan menjiwai semangat kebangsaan Malaysia selaku matlamat utama.
Menilai setiap tuntutan yang dikemukakan ini, ia seakan-akan menzahirkan keinginan pihak berkenaan untuk mengasingkan kelompok tertentu dari aliran pendidikan kebangsaan yang turut mengetepikan peranan serta fungsi Bahasa Kebangsaan di samping tidak masuk akal.
Ini disenaraikan di antara tuntutan yang dinyatakan yang antara lain turut berbunyi, ”membuat reformasi silibus latihan guru bagi memastikan lebih ramai guru boleh berbahasa Mandarin yang diperlukan di sekolah-sekolah Cina.”
Dalam hal, Abim ingin menimbulkan persoalan, mengapa tidak dibuat reformasi silibus latihan guru bagi memastikan lebih ramai pelajar SJKC boleh berbahasa Melayu?
Menurut kajian yang dibuat oleh Prof. Dr. Nor Hashimah Jalaluddin dalam Seminar Sehari Persatuan Linguistik Malaysia (PLM) sebelum ini, 44.8 peratus remaja Cina tidak suka belajar bahasa Melayu.
Selain itu, kajian tersebut juga mendapati bahawa 72.1 peratus remaja Cina merasakan bahasa Melayu tidak penting, diikuti oleh Kadazan (40 peratus) dan India (37 peratus).
Dari kajian ini, ia jelas menunjukkan betapa perlunya satu silibus baru yang bersesuaian dirangka memandangkan nilai dan kedudukan bahasa kebangsaan sebagai bahasa perpaduan dan tertinggi dalam negara masih gagal dihayati dan difahami para pelajar.
Abim juga melihat beberapa tuntutan lain termasuk untuk menyokong penubuhan Sekolah Cina Persendirian dikhuatiri akan memisahkan para pelajar dari aliran kebangsaan seandainya ia ditubuhkan di peringkat sekolah menengah yang menyebabkan perpaduan rakyat gagal dicapai.
Ini termasuk tuntutan untuk mendokong serta memperkasakan beberapa institut pengajian tinggi yang dilihat meletakkan negara luar sebagai rujukan dasar dan aliran.
Dalam perkembangan berkaitan, Abim turut merasakan sudah tiba masanya untuk kita memasukkan elemen kedaulatan Bahasa Kebangsaan sebagai salah satu prinsip dalam Rukun Negara untuk memupuk kesedaran dan kefahaman masyarakat bahawa kedudukan Bahasa Melayu sebagai bahasa utama dalam negara.
Justeru, setiap tuntutan yang ingin dikemukakan oleh mana-mana pihak terutama sekali yang menyentuh fundamental asas sistem pendidikan sesebuah negara, harus meletakkan objektif untuk mempererat perpaduan kaum serta membina sebuah masyarakat yang memahami dan menjiwai semangat kebangsaan Malaysia selaku matlamat utama.
Dalam hal, Abim ingin menimbulkan persoalan, mengapa tidak dibuat reformasi silibus latihan guru bagi memastikan lebih ramai pelajar SJKC boleh berbahasa Melayu?
ReplyDeletepersoalan Abim ini mungkin kelihatan keterlaluan yang kebarangkaliannya agak tinggi dalam membawa kepada pepecahan perpaduan nasional serta mengancam kesejahteraan negara. Soalan bahasa telah pun ditetapkan dalam perlembagaan. dinyatakan tiada paksaan dalam mempelajari bahasa-bahasa yang terdapat di Malaysia. dan tidak dinafikan bahasa kebangsaan ialah bahasa melayu dan semua kaum atau etnik yang ada di malaysia perlu tahu dalam penggunaannya sekurang-kurangnya dalam urusan rasmi. tetapi dalam perlembagaan, tidak dinyatakan bahawa semua kaum atau etnik perlu menguasainya. jika dikatakan bilangan pelajar SJKT atau SJKC yang tidak dapat menguasai bahasa melayu adalah tinggi, persoalannya berapakah bilangan pelajar SK mampu berbahasa kaum lain selain daripada bahasa ibunda masing-masing?